In een nieuwe cyclus schilderijen getiteld Shifting Circles, bouwt Rob Birza verder aan een steeds machtiger wordend raamwerk in zijn oeuvre van beelden die gebaseerd zijn op een stelsel van uiteenlopende systemen die los en expressief gecomponeerd zijn. En hoe verder Birza reikt in zijn schilderkundige universum, des te vrijer en ijler worden deze rasterwerken. Wij bieden u de gelegenheid om de voltallige reeks Shifting Circles in de galerie te komen bekijken. En als u niet bang bent om een stapje dichterbij de essentie van schilderkunst te komen, dan is dit uw kans. Drie werken uit deze nieuwe reeks hebben afgelopen maanden in een kleine overzichtstentoonstelling in De Nederlandsche Bank gehangen. Naar aanleiding daarvan heeft kunsthistoricus Rudi Fuchs in De Groene Amsterdammer, in de hem kenmerkende stijl, de kwaliteiten van deze Shifting Circles zo treffend neergeschreven dat ik niet van plan ben daar nog iets aan toe te voegen. Met toestemming van Rudi Fuchs volgt hier daarom een aantal citaten:

Ik kijk naar een lichtblauw schilderij uit 2015 dat Shifting Circles heet – en dat is precies wat er gaande is, en wat vervolgens in dat raster allerlei verwarring teweegbrengt.

Wanneer een vorm van vorm verandert, verandert doorgaans ook de kleur. In de schilderkunst is dat in de hele geschiedenis een fundamenteel gegeven.

Natuurlijk is in de achtergrond van Shifting Circels die Boogie Woogie aanwezig. Nochtans is Birza wat esthetisch karakter betreft een andere kunstenaar. Dat is goed, want één Mondriaan is genoeg. In het kort: Birza houdt van een heel andere kleurigheid. In veel van zijn werk (daarbij ook glanzende keramiek) zien we kleuren die expressieve vrijheid zoeken. Deze Shifting Circles zijn zo opgebouwd, als ensemble van in elkaar schuivende cirkels, dat daardoor kleuren als vanzelf kunnen buigen. Ze zijn samengevat in de kleine, smalle vormen. Het midden, daar tussen twee kleuren in, is een korte rechte lijn. De randen zijn gebogen. Als je een schilderij leest, zie je dus een beweeglijke afwisseling van kleine buigingen die zo onnavolgbaar zijn als het voortdurend geritsel van bladeren in de wind.