Vanaf 10 december bent u van harte welkom om onze eerste archive sale te bezoeken. Bijna op de dag af 25 jaar geleden organiseerde ik mijn eerste verkooptentoonstelling op de Henri Polaklaan. Wat begon met de handel in voornamelijk grafische werken is uitgegroeid tot een zaak waarin zowel een internationale kunsthandel als een galerie actief zijn. Deze archiefverkoop is een reis door de tijd met kunstwerken die een rol hebben gespeeld in de wording van het bedrijf.

In al die jaren heb ik kunstwerken achtergehouden die ik om verschillende redenen niet wilde verkopen. Met als gevolg dat mijn archief is uitgegroeid tot een museaal depot. En net als in veel musea is het ook voor mij nu tijd om te ont-zamelen. Kunstwerken die al meer dan 20 jaar ingepakt staan, verdienen beter. Met het ontsluiten van het archief bied ik u de gelegenheid om werken te kopen die mij altijd na aan het hart hebben gelegen.

Twintig jaar geleden waren op de Polaklaan voor het eerst de stippen etsen van Damien Hirst (1965) in Nederland te zien. Uit die tijd stamt de grote ets die nu op de archive sale wordt getoond. Ook mijn jarenlange samenwerking met Crown Point Press uit San Francisco, uitgever en iconisch grafisch atelier, mag niet onzichtbaar blijven. Een grote aquatint van Anish Kapoor (1954) overtuigt nog altijd.

India heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontstaansgeschiedenis van de galerie. Twintig jaar lang heb ik met jonge Indiase kunstenaars mogen samenwerken van wie velen internationaal naam hebben gemaakt. Maar ook niet-hedendaagse Indiase kunst behoorde tot mijn specialisatie. Twee niet eerder getoonde schilderijen uit de jaren zeventig van Natvar Bhavsar (1934) laten zien dat het gebruik van puur pigment in India niet alleen was voorbehouden aan Anish Kapoor. En, hoewel niet van Indiase herkomst, heeft het werk van de Ierse kunstenaar Felim Egan (1952 - 2020) een formele verwantschap met Bhavsar.

Dan zijn er nog wat vreemde eenden in de bijt, maar wel kunstwerken die ik destijds met overtuiging heb gekocht en die nu nog altijd recht overeind staan. Zoals het werk van de Engelse kunstenares Phoebe Unwin (1979) en een groot kansrijk schilderij van Malin Persson (1978). Maar ook de intieme realistische werken van Serban Savu (1978) die u misschien niet bij ons zou verwachten, zijn nog even verleidelijk als toen ik ze 14 jaar geleden kocht. Hij heeft sindsdien internationaal erkenning gekregen.

Een paar klassiekers uit de CoBrA beweging mogen niet ontbreken bij een goede Nederlandse kunsthandel. Een prachtige vroege aquarel van Constant (1920 - 2005) en een mooi abstract werk op papier van Stephen Gilbert (1910 - 2007) bieden historische context.

In de achterruimte staat een podium met 5 vroege beelden van Joost van den Toorn (1954). Ooit overgenomen van zijn oude galerie en altijd keurig bewaard in de oorspronkelijke kisten. Punkbeelden uit de begin jaren tachtig of zoals Joost het zelf zegt; “Meer punk dan deze beelden is in Nederland niet gemaakt”. En met die tegendraadsheid voel ik me al 25 jaar verwant.