"Soms herken je een plaats waar je nooit geweest bent, horen 2 objecten bij elkaar zonder enige relatie, word je geraakt door een volstrekt voor de hand liggende associatie of staat er een beeld op straat dat jij bedacht moet hebben. De omgeving valt kortstondig weg en de situatie treedt op de voorgrond. 'Dit moment betekent iets', flitst door je hoofd, snel gevolgd door 'Maar wat? Wat dan, in godsnaam?'. Geen antwoord. Je slaat het moment op, fotografeert het, bewaart het, neemt het mee en vervolgt je weg. Kortstondig hopend dat het ooit nog eens van pas zal komen."

De afgelopen jaren heeft het werk van Frank Koolen zich ontwikkeld tot kraakheldere beelden en installaties. Op het eerste gezicht in ieder geval. Bij een tweede blik blijken de werken bol te staan van tegenstellingen en dubbelzinnigheden in materiaal, vorm en inhoud. De beelden lijken de eigen functie te ondermijnen, enkel te willen verwijzen naar zichzelf, gemaakt te zijn om iets anders aan het oog te onttrekken. Het blijken kopieën van zaken die het kopiëren amper waard zijn, reacties naar aanleiding van schijnbaar willekeurige gebeurtenissen, verrassende associaties op overbekende fenomenen. Het zijn objecten die in constante discussie zijn met algemeen geldende wetmatigheden.

Ook de wereld van 'Almost Home' is er een van paradoxale kruisverbanden. Speciaal voor zijn eerste solotentoonstelling bij Willem Baars Projects maakte Koolen een nieuwe serie werk in een veelheid aan materiaal en media. Een video toont een onrustige maan, spiegels worden gehinderd in hun reflectie, een tapijt blijkt een vliegengordijn en een stapel boeken een minimalistische sculptuur.

Het werk van Frank Koolen kan getypeerd worden als een doorlopende zoektocht naar de ideale combinatie tussen de vreugde van de herkenning en het geluk van de ontdekking. Een moment waar het alledaagse en het magische samenvallen en er een kort moment van onverwachte logica ontstaat. Deze logica is inherent aan zijn gevoel voor het absurde, maar tegelijkertijd probeert hij de betekenis van het (soms overbekende) beeld opnieuw te activeren door het veranderen of herschikken van de context. Hierdoor ontstaan alledaagse abstracties die nog steeds verwijzen naar hun oorspronkelijke context maar tegelijkertijd tot een eigen orde der dingen lijken te behoren.

Door steeds opnieuw begrippen als schoonheid, perceptie, representatie en object te bevragen en te veroveren plaatst Frank Koolen zich in een kunsthistorische stroming die een omvangrijk oppervlakte bestrijkt waarin kunstenaars als Marcel Duchamp, Man Ray, David Hockney maar ook Wolfgang Tillmans en Robert Gober een hoofdrol spelen. Koolen filtert zorgvuldig wat het oog hem biedt, een waarnemer pur sang die met een grote fascinatie voor de aanwezigheid van het alledaagse zijn toeschouwers de mogelijkheid biedt om voorbij de vanzelfsprekendheid te kijken.

Frank Koolen (1978, Maastricht) studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, De Ateliers (2001-2003) en de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam (2008-2009). Recent exposeerde hij o.a. in het Bonnefantenmuseum in Maastricht, in W139 in Amsterdam, Museum Van Bommel van Dam in Venlo, het Stedelijk Museum in Amsterdam, Museum De Paviljoens in Almere, het NICC in Antwerpen (B) en nam hij deel aan de 10e Baltische Triënnale in Vilnius (LIT).