In een nieuwe serie schilderijen en tekeningen toont Ido Vunderink (1955) andermaal aan dat er in de geometrische traditie een hoop vrijheid en levendigheid schuilgaat. Het is een pure vorm van schilder- en tekenkunst die meer prijsgeeft als er aandachtig naar wordt gekeken. Hoe wonderlijk kan een gedraging van een kleurvlak of een lijn zijn? Die vraag stelt Vunderink telkens opnieuw. Het levert een zuiver geschilderd en coherent geheel op, dat gegrond is in het fundamentele onderzoek naar de menselijke maatvoering in de schilderkunst. En binnen de gekozen verschijningsvorm is dat ook nog eens toegespitst op een variatie van enkel rechte geometrische figuren. Dat klinkt strenger dan het in werkelijkheid is, want van nature is de schilderkunst te beweeglijk om zich te laten vangen in louter wiskundige formules.

Centraal in deze tentoonstelling staat het prachtige drieluik Berlin Trilogy #1, #2 , #3 : drie staande rechthoeken, elk onderverdeeld in drie staande rechthoekige vlakken met blauw als vlakvullende kleur en omringd door witte kaders. Het duurt even voor je de verschillende verhoudingen van de vlakken kunt herleiden tot een subtiel uitgedachte ordening. En juist in de tijd dat je ogen zoeken naar de juiste formulering, ontdek je hoe geraffineerd het werk in elkaar steekt. Blauwe vlakken die naar voren komen en tegelijk wijken en witte kaders die dezelfde optische beweging maken. Het zijn kleine veranderingen in de maatvoering die dat effect teweegbrengen. Zelfs de blauwe vlakken lijken ten opzichte van elkaar door een veranderde vorm van eigenschap te verschillen. Vunderink maakt graag gebruik van computergestuurde ordeningsprincipes die, eenmaal overgebracht op doek, zich als een toevalligheid presenteren. En in dat spanningsveld is van alles te zien.

In een serie tekeningen, waar hij in 2014 aan begon, is toeval een grotere rol gaan spelen. Vanuit een geometrische ordening ontstaat een verfijnd lijnenspel dat zich niet heeft laten leiden door een formulering vooraf. De uitkomst is even ongewis als onverbiddelijk. In deze tekeningen speelt suggestie een grotere rol. Alsof je kijkt naar een bewegende microkosmos die veel van zijn wonderlijke natuur prijsgeeft. Ontwapend en menselijk zijn ook deze papiervellen van groot formaat. Samen met de schilderijen vormen ze een mooi ensemble waar voor de aandachtige toeschouwer veel te ontdekken valt.