Op woensdag 8 februari opent de 24ste editie van Art Rotterdam. Na twee -door corona geïnfecteerde- edities gelukkig weer een vertrouwde wintereditie zonder restricties.

De afgelopen jaren is in de kunstwereld (lees kunstmarkt) de nadruk komen te liggen op ultra-jonge schilderkunst. Dat heeft geresulteerd in een stortvloed aan nieuwe namen en een nieuwe beeldtaal die mede door sociale media is vormgegeven. Het goede nieuws is dat schilderkunst weer overal centraal staat maar dat laat onverlet dat veel van deze nieuwe kunst zich moeilijk laat lezen en niet of nauwelijks overtuigt. De hype rond jonge schilderkunst wordt aangewakkerd door een klein groepje buitenlandse mega-galeries die met veel geld de markt weten te beïnvloeden. Wij zien een ongezonde ontwikkeling waarbij vragen over inhoud en kwaliteit niet meer relevant lijken. Wij doen het graag anders en willen ten alle tijden de kunst die wij tonen kritisch bevragen.

Ons galerieprogramma focust zich op schilderkunst die is verankerd in een historische context en die tegelijkertijd actueel, verfrissend en aantrekkelijk is. Voor deze editie van Art Rotterdam hebben we een keuze gemaakt uit werken die tot de Nieuwe Figuratie behoren. Een groep kunstenaars uit Nederland en België die vanaf begin jaren zestig met hernieuwde interesse figuratieve elementen in de schilderkunst introduceerde. Deze stroming wordt ook wel gezien als de Europese tegenhanger van de Amerikaanse Pop Art. Maar in tegenstelling tot Amerika bleef in Europa de nieuwe beeldtaal schatplichtig aan de schilderkundige traditie. We tonen drie museale werken uit de jaren zestig van Roger Raveel (1921 – 2013), Raoul De Keyser (1930 – 2012) en Lucassen (1939). Schilderijen die gekenmerkt worden door associatie, herinnering, dwarsheid en ironie. Geen platte plaatjes maar leesbare en rijke kunstwerken die na 50 jaar nog altijd fris en tijdloos zijn. Gelijktijdig laten we aan de Nieuwe Figuratie verwante werken zien van Enrico Baj (1924 – 2003) en Klaas Gubbels (1934).

Daarnaast tonen we werken van onze galeriekunstenaars die wij jaar in jaar uit meenemen en die net als de kunstenaars van de Nieuwe Figuratie in staat zijn te overtuigen met beelden die wars zijn van de hedendaagse vluchtigheid. Schilderijen van Emo Verkerk (1955), Bob Bonies (1937), Morgan Betz (1974), Rob Birza (1962) en Jan Van Den Dobbelsteen (1954) maken onze stand compleet.